In Suriname kan alles!

Nog elke dag verwonder ik mij over de vele rariteiten die je in Suriname ziet. Onze conclusie: in Suriname kan alles! In deze editie van petraterwijn.waarbenjij.nu zal ik dan ook eens wat anders doen. Ik ga een dag beschrijven met allerlei rariteiten of andere opvallende dingen die ik hier meemaak. Natuurlijk heb ik dit niet allemaal echt op één dag meegemaakt, maarja, je moet iets ;-)

Blegh, de wekker weer. Zes uur, vroeg dag vandaag! Met een slaperige kop zet ik het water op voor een lekkere bak koffie, ga ik naar de wc die niet doortrekt omdat mn huisgenootje zojuist ook is geweest en stap ik onder de ijskoude douche. Zo, nu ben ik wakker :)
Hmm, de krant zou wel fijn zijn bij mn koffie. Dus maar even de straat op om een krantverkoper te zoeken. Als ik die heb gevonden, loop ik weer naar huis, waar ik de brievenbus open. YES! De post is er eindelijk. Aan de data kan ik zien dat enkele kaartjes er slechts drie weken over hebben gedaan. Het langst onderweg bij deze lichting: zes weken. We dachten al dat ie nooit meer zou komen.....
Afijn, de krant. Op de voorpagina een bericht over een dodelijk auto ongeluk. Bijna komt de koffie weer boven. Op een grote foto onder het bericht zie ik de omgekomen mensen, aaargh! Als ik een bladzijde omsla stuit ik op iets leuks: de uitslagen van de laatste volkstelling. Ik ben benieuwd! Maar wat zie ik?! Het zijn de uitslagen van de telling van 12 jaar geleden! Nu pas bekend! Dat ze dat uberhaubt durven te publiceren!

Vandaag is het boodschappendag. Daarom bellen we onze persoonlijke taxichauffeur: ‘de Bitch’. Tuurlijk kan hij ons komen halen! Hij begroet ons even vrolijk als het altijd: “Goedemorgen bitches!” Omdat we met zijn zessen zijn is het nogal proppen in de taxi. Twee voorin, vier achterin, ach joh, kan gemakkelijk! Rijden maar! Al hobbelend en stotend over alle diepe gaten in de weg begeven we ons tussen het toeterende ochtendverkeer. TOET (we mogen voor), TOET (we geven voorrang), TOET (bedankt), TOET (we doen iets raars), TOET (bakra’s gespot), TOETERDETOEEET TOEEET!
Bij de supermarkt doen we rustig boodschappen met een kapotte mandjes en niet-rollende karretjes. Als we alles hebben, gaan we naar de kassa. Daar wordt alles aangeslagen. Alvorens we het in dozen mogen stoppen, moet er nog een medewerker komen controleren of alles wel goed is. Na het aftekenen van de bon, tevens 10 minuten verder, mogen we inpakken. We roepen ‘Bitch’ weer en hij begint onze dozen naar zijn auto te dragen: relax!
Op naar de markt voor groente, fruit en vlees. Voor onze neus worden de ingewanden uit een kippetje getrokken, jammie :s Zullen we weer gaan?
Bij de Chinees willen we de volgende boodschappen nog even doen: kleding, shampoo, sieraden, lipgloss, schoenen en tassen. Ja, het hangt hier echt in één winkel! Maar helaas, hoewel de winkel, volgens het errug actuele bordje (not) nog open zou moeten zijn, is de winkel gesloten. Het zal wel niet druk geweest zijn......
Nu wel ff zin in een snack. Bakabana’s zijn altijd lekker, evenals garnalen, bara’s en satés. De hanenpoten slaan we maar over....
Onderweg worden we nog gewezen op een grasveld. Een bordje, (zo ontzettend verweerd, dat moet er al jaaaaaaaaaaaren staan) vertelt ons dat op deze plek het nieuwe hoofdbureau van het politiecorps gevestigd gaat worden.
Zo, boodschappen gedaan, tijd voor rust. ‘Bitch’ draagt nog even onze spullen naar boven en wacht tot we omgekleed zijn. Daarna brengt hij ons naar het zwembad. Hij heeft vandaag veel gedaan, dus geven we hem het flinke bedrag van 20 SRD (5 euro)

’s Avonds gaan we nog even wat drinken aan de Waterkant. Maar voordat we dat gaan doen, komt ‘Bitch’ nog even op visite. Met zijn zoontje Rowel Verando, want als wij een keertje op moeten passen, moet Rowel wel gewend zijn aan ons.....
Een klein kwartiertje lopen naar de Waterkant, langs vele naar ammoniak en pis geurende plekjes, ieuw! Onderweg komen we ook weer vele, soms wel 20-tellende-tepels, zwerfhonden tegen.
Bij de Waterkant ploffen we neer op het terras, zetten ons meegebrachte eten en drinken op tafel (je kan het hier ook kopen, maar das duurder) en genieten van het lekkere avondweertje. We komen de bekende verkopers weer tegen. Eentje is er heilig van overtuigd mijn toekomstige ‘husband’ te zijn. Ik krijg dan ook twee gratis armbandje van hem. Voor Myra maakt hij terplekke een enkelbandje, waar zij uiteraard wel voor moet betalen.
Van al dat bier moet je wel plassen hoor! Ik ga dus maar even naar de wc. Ook daar kom ik weer een eigenaardig bordje tegen: 1 SRD om te plassen, maar als ik iets meer wil doen kost het me 2 SRD......

Zo, hehe, beetje aangeschoten, gelukkig niet teveel. Time for bed! Thuis worden we uitbundig begroet door de bewaker van de chinees naast ons. Dat zou ons een veilig gevoel moeten geven, ware het niet dat hij van ’s ochtends vroeg tot ’s avonds laat grote blikken bier zit te verorberen. En niemand die er iets van zegt. Echt, in Suriname kan alles!

Wist je overigens dat:
• in Suriname alles gezet wordt?: Je moet ketchup bij je gerecht zetten (erin doen), het papier op tafel zetten, je kleding aan zetten, etc
• er veel corruptie is, zelfs bij de politie?
• mannen vaak meerderder schatjes hebben?
• er aan het eind van de maand drie dagen enorme rijen voor de pinautomaten staan?
• Suriname een ontwikkelingsland is maar velen hier Prada, Chanel en andere dure merken dragen?
• de zon en de regen regelmatig samengaan?
• er in Suriname geen wandelwagens te vinden zijn?
• het hier heel normaal is om mensen in de gebiedende wijs aan te spreken?
• elke chauffeur zijn eigen busje pimpt met teksten, kleuren, bekleding en muziek?
• je hier als fietser veel beter gezien wordt dan in Nederland?
• koffie ongevraagd wordt geschonken inclusief melk en suiker?
• ik dat echt helemaal niet lekker vind, dus voortaan mn eigen koffie maar pak?
• er hier bijna geen discriminatie voorkomt?

Tot slot:
Suriname is een mooi land. Het is geweldig te zien hoe trots Surinamers op hun land zijn. Het volk wil er alles aan doen om het land te laten groeien, helaas werkt de overheid hier niet echt aan mee. Er gebeuren rare dingen. Toch zal geen enkele Surinamer zijn afkomst verloochenen. Ik ben er trots op dat ik deze ervaring mag hebben en drie maanden mee kan en mag draaien in het leuke Surinaamse leven.

Heel veel liefs en tot later!

Petra