Dag 2

Dag 2:

Vanaf 8 uur kan ik ontbijten en gezien ik voor half zeven al wakker ben, ga ik even wandelen. Ik moet immers de hele dag nog zitten. Ik klim zover mogelijk naar boven en wordt beloond met heerlijke dennengeur, een eekhoorn en een mooi uitzicht over de Rijn.

Gewapend met een extra broodje van het ontbijt, want zondag in Duitsland, stap ik om half tien op la Roja. Het weer is redelijk, ik hoef in elk geval mijn regenpak niet aan. De bochtige route it will be! Ik sjees langs de Rijn. Wat een heerlijke weg is dit toch.

Niet snel na mijn vertrek begint het te regenen, dus ik moet verder in het fluorescerend geel. De route gaat naar en over de B48, ik heb gelezen dat dit één van de mooiste wegen van Duitsland is.

Één van de redenen om deze tocht te maken is om vertrouwen te hebben in het motorrijden, om de spanning die ik heb in de bochten, te laten verdwijnen. Ik ben een heel eind op weg als ik Nederland uit rijd. Vorig jaar, in Duitsland en Luxemburg heb ik echt genoten van het rijden. Maar toen was het goed weer en dat scheelt de wereld, merk ik nu. Vertrouwen groeit als het goed gaat en je je zeker voelt. Nu, met druppels op het vizier, dat ook nog eens gedeeltelijk beslaat ondanks de pinlock, over natte en hobbelige wegen, is al die zekerheid weggevloeid. Het lukt allemaal niet. Ik steek de bochten slecht in en ga met een slakkengang. Dit was niet wat ik voor ogen had.... [e-1f648] Ik besluit een muziekje op te zetten. Ik kies voor iets vrolijks: Nederlandstalige meezingers (ja echt) en begin met de Dromendans. Gek genoeg geeft dit nummer mij kracht en positiviteit. Ik luister 'm drie keer en rijd met opgeheven hoofd door. Heh?! Wat gebeurt daar? Maak ik daar nu ineens een perfecte bocht? Jaja, het was er echt eentje! Joehoe, ik kan het toch! [e-1f4aa][e-1f3fc]

Na twee uur rijden zie ik een open koffietent/bakkerijtje. Dat moet je op zondag vooral niet aan je voorbij laten gaan in Duitsland en na twee uur is het ook wel even welletjes. Die koffie en chocola gaan er goed in!

Ik kijk weer even naar mijn route en stel een punt op de kaart in om naartoe te gaan. Niet moeilijk: de B48 afrijden. Ik kies een punt waar ik rond half twee aan zou moeten komen, mooie tijd voor lunch. Ik dacht verder te kunnen zonder regenpak, maar nee, die moet toch echt al snel weer aan. Rond de beoogde lunchtijd rijd ik langs een hotel restaurant. Ik check of deze open is en ja. Dat laat ik niet aan me voorbij gaan. Er is niemand, maar ik kan wel eten. Lam of rund. Zo huiselijk, dat kan niet duur zijn dacht ik nog. Mwah, 45 euro. Een colaatje voor 7 euro